STANOWISKO GŁÓWNEGO INSPEKTORATU PRACY Z 16 PAŹDZIERNIKA 2007 R. W SPRAWIE STOSOWANIA USTAWY O CZASIE PRACY KIEROWCÓW

(GNP-302-4560-464/07/PE)

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2004 r. nr 92, poz. 879) ustawa określa m.in. czas pracy kierowców wykonujących przewóz drogowy, zatrudnionych na podstawie stosunku pracy. Jednocześnie art. 2 pkt 2 ustawy wskazuje, że definicja legalna przewozu drogowego stosowana na użytek ustawy znajduje się w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady. Zgodnie ze znajdującym się tam art. 4 lit. a przewóz drogowy oznacza każdą podróż odbywaną w całości lub w części po drogach publicznych przez pojazd, z ładunkiem lub bez, używany do przewozu osób lub rzeczy. Przepisy ustawy o czasie pracy kierowców znajdą zatem zastosowanie do wszystkich kierowców zatrudnionych w formule stosunku pracy odbywających taką podróż. Nie znajdą do nich zastosowania przewidziane w rozporządzaniu wyłączenia przedmiotowe przewidziane w rozporządzeniu, dotyczące m.in. przewozu drogowego rzeczy, gdy dopuszczalna masa całkowita pojazdów łącznie z przyczepą lub naczepą jest mniejsza niż 3,5 tony czy przewozu osób pojazdami skonstruowanymi lub trwale przystosowanymi i przeznaczonymi do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Takich wyłączeń ustawa o czasie pracy kierowców nie przewiduje.